Historic London Churches - historyczne kościoły Londynu

Zwiedzając londyńskie zabytki należy pamiętać, iż tylko niewielka ich ilość przetrwała w swym oryginalnym kształcie po Wielkim Pożarze jaki nawiedził miasto w 1666 r. Zdecydowana większość została odbudowana w okresie późniejszym.

St Bartholomew the Great - Kościół św. Bartłomieja 

należy do nielicznych, jaki zachował się po wielkim XVII-wiecznym kataklizmie.

Usytuowany jest w londyńskim West Smithfield. Budynek, wraz z założonym wówczas klasztorem szpitalnym (szpital istnieje do dzisiaj), został ufundowany przez Thomasa Rahere, augustianina, w 1123 r.

 

Chór i transept zbudowano pod koniec XII wieku we wczesnym stylu angielskim, który charakteryzują ogromne romańskie kolumny. Po likwidacji klasztoru w 1539 r. majątek tegoż jak i część kościoła, zaczęto wykorzystywać do celów świeckich. Mieściła się tu szkoła, winiarnia, kuźnia, drukarnia. W tej ostatniej pracował w 1795 r., późniejszy prezydent USA, Benjamin Franklin.
Dzięki renowacji przeprowadzonej przez Astona Webba w latach 1887-1928 kościół stanowi dzisiaj jeden z najlepiej zachowanych obiektów z czasów normandzkich w Anglii.

St Paul's Cathedral - Katedra św. Pawła

Katedra w obecnym kształcie powstała po wielkim pożarze. Pierwszy kościół istniał w tym miejscu już 604 r. ne, zaś pierwsza normańska katedra powstała w XI w. i przez następne dwa wieki była rozbudowywana. Była największym obiektem w Londynie. Niestety, po wprowadzeniu regulacji Henryka VIII ten ogromny budynek popadł w ruinę. Dopiero Karol II zaproponował młodemu Christopherowi Wren przebudowę. Prace zostały zakończone w 1710 r. w stylu klasycyzującego baroku. To trójnawowa bazylika z transeptem. Nad skrzyżowaniem naw widnieje olbrzymia trójpowłokowa kopuła zwieńczona latarnią.

Great Gate 

 


XVIII w. budynek Middle Inn (jednej z 4 korporacji prawniczych). W średniowieczu znajdowało się w tym miejscu centrum finansowe zakonu templariuszy. Za tą bramą stoi sobie do dzisiaj kościółek templariuszy.

 

 

  

 

Temple Church - kościół templariuszy

Ten jeden z najstarszych kościołów w Londynie. Świątynia została konsekrowana 10 lutego 1185 roku podczas ceremonii, w której uczestniczył Herakliusz, patriarcha Jerozolimy oraz król Henryk II. Po likwidacji zakonu w 1307 roku król Edward II przejął kościół aby przekazać go wraz z posiadłościami joannitom.Podczas Wielkiego Pożaru Londynu w 1666 roku kościół pozostał nietknięty. Mimo to pod kierownictwem Christophera Wrena przeprowadzono jego renowację. Kolejny remont odbył się w 1841 roku. Wtedy to ściany i sufit udekorowano w stylu wiktoriańskiego gotyku.

Westminster Abbey -  Opactwo Westminsterskie

.The Collegiate Church of St Peter, Westminster - Kolegiata św. Piotra w Westminsterze zasługuje na szczególną uwagę. Jest jednym z najważniejszych miejsc obrządku anglikańskiego. Opactwo począwszy od czasów Wilhelma Zdobywcy jest miejscem koronacji królów Anglii. Jest także miejscem pochówku monarchów jak i zasłużonych osób

 

 

 

 

 

 Christ Church Greyfriars or Christ Church Newgate Street

ruiny kościoła a dokładniej ruiny klasztoru franciszkanów. Miejsce to znajduje się przy Newgate Street w pobliżu katedry św. Pawła.
Pierwszy kościół wybudowano tutaj w XIII w. aby wkrótce zastąpić go większym obiektem, który został konsekrowany w 1326 r. Był drugim co do wielkości w średniowiecznym Londynie.
Ufundowany został przez Małgorzatę, żonę Edwarda I Długonogiego, c. Filipa III Śmiałego, która została tu pochowaną. Podobnie jak złożono tu ciało Izabeli, wdowy po Edwardzie II, córki Filipa IV Pięknego oraz serce Eleonory Prowansalskiej, żony Henryka III.
Aktualnie miejsce to zostało zaadaptowane na ... park.   

Westminster Cathedral - katedra westminsterska

Kościół katolicki najbardziej imponujący i najważniejszy w Anglii, wybudowany z wielobarwnej cegły. Katedra Westminster (nie mylić z Westminster Abbey) Budynek został zaprojektowany przez Johna Francisa Bentley w ekstrawaganckim stylu bizantyjskim. Budowę rozpoczęto w 1895 roku i zakończono w ciągu 8 lat.                              

St Andrew's Holborn Church -

Neogotycka plebania kościoła św. Andrzeja.

Sam kościół należy do jednego z najstarszych obiektów sakralnych w Londynie. Pierwsza pisemna wzmianka datowana jest na 951 r. ne 

Utworzono przy nim, przez Thomasa Corama, szpital dla podrzutków. 

Najważniejszą datą w historii St Andrews był 1348 r., kiedy to płatnerz o nazwisku John Thavie pozostawił swój majątek kościołowi. Zapis był starannie zarządzany. Inwestycja ta od ponad 600 lat przynosi dochody na utrzymanie kościoła.

  St Mary at Lambeth Church - kościół św. Marii

Jeden z najstarszych kościołów w dzielnicy Lambeth. Wzniesiony został w 1062 r. przez Godę, siostrę Edwarda Wyznawcy. Szczyt świetności przeżył w XII w. kiedy funkcjonował jako kościół arcybiskupa.
W kościele tym pochowano min. znanego ogrodnika Jana Tradescanta Starszego (1638 r.) oraz jego syna, również Jana (1662 roku), a także Eliasa Ashmole'a (1692), założyciela Muzeum Ashmolean. 

W 1976 r. kościół został przekształcony w pierwsze na świecie Muzeum Historii Ogrodnictwa.

 

Past Royal Homes - dawne siedziby władców Anglii

Obok aktualnych siedzib rodziny królewskiej funkcjonują obiekty, które były nimi dawniej. Były nimi Tower of London, Pałac Westminsterski (Houses of Parliament powstał w XIX w.), Whitehall Palace, Hampton Court Palace.
Tower of London (oficjalna nazwa brzmi: Her Majesty's Royal Palace and Fortress, The Tower of London)

wzniesiony został w 1078 roku dla Wilhelma Zdobywcy. Miał charakter obronny. Tower bowiem to kompleks budynków położonych w ciągu dwóch koncentrycznych pierścieni murów obronnych a fosą. Było kilka fazy jego rozbudowy, głównie za czasów królów Ryszarda Lwie Serce, Henryka III i Edwarda I w XII i XIII wieku. Ogólny układ przestrzenny ustanowiony został pod koniec XIII wieku. Ten obronny charakter spowodował, iż władcy przebywali w nim tylko w chwili poważniejszego zagrożenia (najczęściej chroniły się tutaj królowe z małoletnimi dziećmi). Bardziej znany jest jako więzienie.
Pałac Westminsterski

znajduje się w dzielnicy  City of Westminster, na lewym brzegu Tamizy. Jego najstarsza część tzw. Westminster Hall powstała w 1097 r. Nie miała typowo obronnego charakteru, była też wygodniejsza do bieżącego funkcjonowania. Pałac w Westminster zamieszkiwali władcy do chwili pożaru, który w 1512 r. strawił to miejsce.
Jewel Tower

stanowił wyłączoną część Westminster Hall.Pobudowany w XIV w. za czasów Edwarda III służył jako prywatny skarbiec władcy. Ten 3-piętrowy budynek chroniony był dodatkową fosą biegnąca od Tamizy.
Whitehall Palace

zajmuje ponad 23 akry powierzchni. Rozciąga się od Northumberland Avenue do Downing Street i Derby Gate. Pierwszy budynek powstał w XIII w. na wniosek Waltera de Greya, bpa Yorku i otrzymał nazwę York Palace. W XV w. kardynał Thomas Wolsey (formalnie abp Yorku), konkurując z arcybiskupem Canterbury i jego londyńską posiadłością Lambeth Palace  (poniżej)

rozbudował obiekt. Gdy popadł w niełaskę króla oddał mu w 1530 r. pałac biskupi na jego prywatną własność. 
Innym obiektem, który Henryk VIII przejął po kardynale był Hampton Court Palace.

Pałac ten położony jest w East Molesey (1,5 h. jazdy pociągiem z Cannon Street w Londynie).

Pierwszymi właścicielami Hampton Court był zakon joannitów (1236 r.). W 1503 r. w Hampton Court przebywał Henryk VII wraz z żoną, Elżbietą z Yorku. W 1514 r. nowym dzierżawcą posiadłości został Thomas Wolsey. W trakcie kilkuletniej przebudowy przeprowadzonej w latach 1515-1521 rezydencja nabrała charakteru renesansowego pałacu.

Innym obiektem przejętym przez Henryka VIII był dom rodzinny Anny Boleyn w Hever.

Zamek w Haver znajduje się 50 km od Londynu. Został zbudowany w XIII w. Od około 1462 r. był własnością rodziny Boleyn. W 1505 r. odziedziczył go ojciec Anny Boleyn, drugiej żony Henryka VIII. Obiekt ten stanowił posag żony króla. Przeszedł w ręce Henryka VIII po śmierci teścia. W 1540 r. zamieszkała w nim Anna z Kleve, czwarta zona monarchy. 

Po miejscu urodzenia króla Henryka VIII jak i jego sióstr Marii i Elżbiety czyli Pałacu Placentii w Greenwich został tylko kamienny ślad:

W Greenwich jest jednak zachowany The Queen House wybudowany w XVII w.

Budynek powstał na rozkaz Jakuba I, następcy Elżbiety I ale syna Marii Stuart, dla jego żony Anny Duńskiej. Aktualnie stanowi część Narodowego Muzeum Morskiego.

Inny, niemal kompletnie zmieniony od pierwowzoru, jest Eltham Palace także znajdujący się w Greenwich.

Pałac Eltham został wzniesiony w 1305 r. na za czasów króla Edwarda II. Podobno to z tym miejscem łączy się ustanowienie Orderu Podwiązki. Inny władca, Henryk IV, traktował ten pałac jako ulubioną rezydencję. To w tym miejscu zatrzymał się na przełomie lat 1400/1401 jedyny w dziejach Anglii cesarz Bizancjum Manuel II Paleokog. W XVII w. mieszkał tu Antoon van Dyck. Podczas wojny domowej obiekt uległ bardzo poważnym zniszczeniom. Przez kilkaset lat pozostawał w ruinie. Dopiero na początku XX w. posiadłość kupił zamożny przemysłowiec, który odrestaurował Wielką Salę ale i dobudował do niej nową część. Dzisiaj pałac Eltham jest jednym z przykładów architektonicznego stylu art deco.  

The Queen's Homes - obecne prywatne siedziby władców Anglii

Obok oficjalnych królewskich rezydencji w Londynie jak i jego okolicach znajdują się tzw. domy królewskie traktowane jako prywatne miejsca zamieszkania rodziny królewskiej. Są one, częściowo, dostępne do zwiedzania.
Są to: Buckingham Palace, Windsor Castle, Kensington Palace, Clarence House. 
Buckingham Palace

 to przede wszystkim miejsce zamieszkania królowej Elżbiety i księcia Filipa. Mieszka tu także the Duke of York, książę Andrzej oraz Earl and Countess of Wessex (książę Edward wraz z żoną i córką).
Windsor Castle

 to przede wszystkim miejsce zamieszkania aktualnego władcy Anglii jakim jest królowa Elżbieta 
Zamek zbudował w 1080 r. Wilhelm Zdobywca w miasteczku Windsor (hrabstwo Berkshire). Aktualnie można tu dojechać pociągiem z Londynu ze stacji Charing Cross w ciągu 2 godz. 
Zamek Windsor był rozbudowywany przez kolejnych władców (np. Edward III wzniósł tu w XIV w.tzw.Okrągłą Wieżę zaś w XV w. Edward IV rozpoczął budowę późnogotyckiej kaplicy Św. Jerzego - miejsca w którym nadaje się, z zachowaniem średniowiecznego ceremoniału, Order Podwiązki. Tutaj znajdują się groby niektórych władców.
Kensington Palace

aktualnie jest miejscem zamieszkania najstarszego syna księżnej Diany księcia Williama i jego rodziny.
Pałac został kupiony w 1689 r. przez Wilhelma III.(nosił wówczas nazwę Nottingham House). Był ulubioną rezydencją kolejnych władców aż do śmierci Jerzego II w 1760 roku.  Tutaj urodziła się i spędziła dzieciństwo królowa Wiktoria dopóki nie przeniosła się do Pałacu Buckingham. Tutaj też mieszkała, po rozwodzie, księżna Diana. 
Clarence House

stoi obok pałacu St James. Aktualnie stanowi oficjalną londyńską rezydencję Księcia Walii. Mieszkała tutaj, po śmierci Jerzego VI i koronacji Elżbiety II, królowa-matka.
Obok w/w pałaców rodzina królewska dysponuje także innymi na terenie Szkocji. Jest to Balmoral Castle, Holyrood Palace oraz Sandringham House. Poniżej prezentuję zdjęcie Holyrood Palace pod Edynburgiem.

Palace of Whitehall - Pałac Whitehall

W 1240 r. Arcybiskup Yorku Walter de Greya kupił w Londynie nieruchomość, którą z czasem nazwał York Palace. Z czasem budynek przebudowywano. Kiedy kardynał Thomas Wolsey zaczął pełnić funkcję Lorda Kanclerza utworzył w York Palace centrum administracyjne. Budynek został rozbudowany konkurując wielkością tylko z Lambeth Palace arcybiskupa Canterbury. W 1529 r., po odejściu Wolseya z funkcji kanclerza, nieruchomość przeszła w ręce Henryka VIII. Ten przeniósł się tutaj, wraz z dworem, z Pałacu Westminster. W 1533 r. poślubił w nim Annę Boleyn, zaś w 1536 r. Jane Seymour. Tutaj też zmarł w 1547 r. W tym miejscu zmarł także inny angielski władca - Karol II. Z innych ciekawostek - w 1611 roku w pałacu odbyła się premiera Burzy Williama Szekspira. W XVII w. Pałac był największym kompleksem budowlanym o charakterze świeckim w Anglii. Składał się z ponad 1500 pokoi. Generalnie, wyglądał bardziej jak małe miasteczko niż jeden budynek.W 1698 r. niemal całkowicie spłonął. Odbudowany pełni funkcję centrum administracyjnego brytyjskiego rządu.

londyńskie rezydencje królewskie

Kontynuując spacer po Westminsterze można udać się pod jedną z pierwszych rezydencji królewskich. Nie mam tu na myśli Buckingham Palace:

Buckingham Palace stał się oficjalną rezydencją królewską dopiero od 1837 r. Wybudowany w 1705 r. na potrzeby księcia Buckingham w 1761 r. został nabyty przez króla Jerzego III, stanowiąc jego prywatną własność.
Pierwszym obiektem na Westminsterze o charakterze rezydencji królewskiej nie był też Pałac św. Jakuba. Budynek ten został zbudowany na polecenie króla Henryka VIII w tzw. stylu tudorskim. Nazwa pochodzi od osoby patrona działającego w tym miejscu do 1532 r. szpitala dla trędowatych. W pałacu tym często przebywała Maria I Krwawa (c. Henryka VIII i Katarzyny Aragońskiej) gdzie zresztą zmarła 17 listopada 1558 r.

Oficjalną rezydencją królewską Pałac św. Jakuba został w 1698 r. Stało się to w wyniku zniszczenia dotychczasowej (pożar) jaką był Pałac Whitehall. Dzisiaj to miejsce kojarzy się wszystkim z centrum administracyjnym rządu.

Barwna historia Pałacu Whitehall to temat na oddzielny post.

sanctuary - azyl polityczny

Wczoraj chodziłem sobie po Londynie, a raczej po Westminsterze i obserwowałem ludzi, którzy generalnie poruszali się między Parlamentem (od strony Big Bena) a Westminster Abbey. Byli zaciekawieni jak coś wygląda, co jest w środku a raczej mniej historią, przeszłością tych miejsc. Fakt, w Londynie jest tak wiele do zobaczenia, że ciężko zdecydować się na coś konkretnego. Pozwolę więc sobie coś niecoś o kilku miejscach napomknąć.

Sanctuary.

      Obok Westminster Abbey  stoi sobie budynek sanctuary. To bardzo ciekawy obiekt. Wybudowany został za czasów Edwarda Wyznawcy na gruncie przynależnym do Westminster Abbey. Był to wyjęty spod jurysdykcji królewskiej, czasowy azyl dla tych, którzy bali się skazujących wyroków władcy.  Z prawa do ochrony w sanctuary skorzystała min. Elżbieta Woodville, żona Edwarda IV (bohaterka serialu The White Queen - Biała królowa). W tym budynku urodziła też następcę tronu Edwarda V.  Twórca dynastii Tudorów, Henryk VII, ograniczył (po uprzedniej zgodzie papieża) prawo do przebywania w sanctuarium osobom podejrzanym o przestępstwo zdrady, oraz wrogom wiary chrześcijańskiej. Sanktuarium istniało nawet po przeprowadzonej za czasów Henryka VIII kasacie zakonów.

Będę starać się pisać o  moich podróżach, ciekawych miejscach oraz o historii. Lubię bowiem sobie tuptusiać, lukać ale też wiązać to z przeszłością. Należę do tej grupy turystów, którzy nie bardzo lubią plażowanie. Wolę przemieszczać się raz tu, raz tam...

 

ciekawość

Witam na przymiarkach do stworzenia bloga. Dość długo kombinowałem gdzie i jak to uczynić i zaczynam tutaj... Ciekaw jestem jak to się potoczy, ale na razie - starczy. Pobawię się później.