Powis, w przeciwieństwie do
zamków w Conwy, Caernarfon, Harlech czy Montgomery zbudowanych przez Anglików by
podporządkować sobie Walijczyków, był twierdzą dynastii książąt walijskich.
W 1286 roku, cztery lata po
podboju Walii przez Edwarda I, Owain ap Gruffydd ap Gwenwynwyn, ostatni dziedziczny
książę Powis, zrzekł się roszczeń do tytułu królewskiego. W zamian otrzymał
tytuł barona de la Pole.
Potomek Owaina, nieślubny syn
ostatniego barona Greya z Powis, sprzedał swe dobra wraz z zamkiem Sir Edwardowi
Herbert (zm. 1595). Rodzina Herbertów była wyznania rzymsko-katolickiego,
sprzyjała Stuartom. Podczas wojny domowej, 22 października 1644 r., Powis zamek został zdobyty przez wojska
parlamentarne. Do rodziny Herbertów wrócił
po przywróceniu do tronu Karola II Stuarta.
W 1784 r. Henrietta Herbert
wyszła za mąż za Edwarda Clive najstarszego syna Roberta Clive - dowódcy
angielskich wojsk ekspedycyjnych, który w Indiach pokonał wojska francuskie. Od
tego czasu kraj ten znalazł się w gestii Anglii na prawie 200 lat. W wnętrzu zamku znajduje się
mnóstwo artefaktów przywiezionych z tego obszaru geograficznego.
Powis jest jednym z niewielu
miejsc w Wielkiej Brytanii, gdzie znajduje się zachowany w całej okazałości klasyczny ogród. barokowy.
Tarasy zostały wykute w skale na
początku 1670 r. pod kierunkiem Francuza Adriana Duvall Rouen. Ogród został
stworzony na wzór XVI-wiecznych ogrodów włoskich.
