Po wyjeździe z Cefalu udaliśmy się do Coccamo.
Po przejechaniu
40 km.
ujrzeliśmy wśród wzgórz, miasteczko położone pod normańskim zamkiem.
Coccamo
leży na kilku poziomach, zaś uliczki tworzą wijący się labirynt.
Zamek wznosi się na szczycie stromej skały położonej nad doliną.
Prawdopodobnie pierwotnie znajdowała się tutaj arabska forteca.
Zamek, który
dzisiaj można oglądać został zbudowany przez Matthewa Bonnellusa w XII w.
Zamek jest zbudowany z białego kamienia, na nieregularnym planie. Ma ściany z blankami w kształcie litery V, wieże, fosy i dziedziniec. Wnętrze składa się z labiryntu pomieszczeń i klatek schodowych.
Najciekawszym, moim zdaniem, pokojem w zamku jest Sala
della Congiura, zwany również jako hall spiskowców. W 1160 r. niektórzy
normańscy baronowie spotykali się w tej sali, aby wystąpić przeciwko Wilhelmowi
I Złemu, synowi Rogera II.
Zamek był zamieszkały przez potomków książąt Caccamo do
1963 r. Aktualnie stanowi własność regionu Sycylia.
Z Coccamo udaliśmy się do Enny. Nie jechaliśmy autostradą
lecz objazdami. Żona była zachwycona widokami ja niestety zirytowany drogą zdecydowanie
gorszej jakości, wąską, pełną zakrętów …
Enna widoczna była z daleka. Położona wysoko na skale (931 m n.p.m.) pośród licznych
wzgórz robi imponujące wrażenie. Wówczas zrozumiałam, dlaczego miasto nazywane
jest pępkiem Sycylii – nie dość, że znajduje się prawie w samym środku wyspy,
to jeszcze dumnie patrzy na okolicę z góry.
Do Enny dojechaliśmy wieczorem. W knajpce na starym mieście zjedliśmy sycyliskie danie dnia (wzbudzając przy tym wesołość, bo niewłaściwie używałem sztućców...). Pochodziliśmy troszeczkę po centro storico i wróciliśmy do hotelu. Następnego dnia obejrzeliśmy znajdujący się tutaj zamek.
Castello di Lombardia przetrwał do naszych czasów w
dość dobrym stanie, spośród dwudziestu wzniesionych w średniowieczu wież
zachowało się sześć.
Widoki rozpościerające się z najwyższej z nich (Torre
Pisana) są naprawdę wspaniałe. Z niej wylukałem cel mego sycylijskiego objazdu - Etnę.
