Zamek w Pszczynie powstał w XV w. W 1407 r. Jan II Żelazny, książę
raciborski, przyznał swej żonie Helenie min. Pszczynę. Ta zaś w miejsce
istniejącego zameczka myśliwskiego wzniosła w stylu gotyckim nowy obiekt (do
dzisiaj zachowane skrzydła wschodnie i zachodnie).
Zamek pszczyński w latach
1548–1765 należał do śląskiego rodu Promnitz, następnie książąt z linii Anhalt-Koethen-Pless
zaś od 1847 książąt Hochberg von Pless. Ci ostatni w latach 1870–1876 dokonali
przebudowy budynku nadając mu obecny neobarokowy wygląd.
Jednym z właścicieli Pszczyny
był Hans Heinrich XV, który w 1891 r. ożenił się w Londynie z Marią Teresą
Oliwią Cornwallis-West nazywaną Daisy. Była ona uważana za jedną z najpiękniejszych
kobiet swoich czasów, utrzymując bliskie stosunki z królami Anglii Edwardem VII
i Jerzym V, cesarzem Niemiec Wilhelmem II jak też innymi monarchami i mężami
stanu.
Zamek w Pszczynie odegrał
znaczącą rolę podczas I wojny światowej. Znajdowała się tutaj Wielka Kwatera Główna
(Großen Hauptquartier) armii niemieckiej; w zamku na mieszkał wtedy
cesarz Wilhelm II.
korytarz zachodni
pokój cesarski
Po zajęciu Pszczyny w lutym
1945 r. przez Armię Czerwona w zamku urządzono szpital przyfrontowy. Pełne wyposażenie
zamku (łącznie z żyrandolami i olbrzymimi kryształowymi lustrami w Sali
Lustrzanej) praktycznie pozostały nienaruszone.
Zachowane w Pszczynie oryginalne
wyposażenie i meble, sprawia, iż jest to obecnie jednen z najcenniejszych
zabytków architektury rezydencjonalnej w Polsce.
