Po obejrzeniu Erice postanowiliśmy wynająć autko aby udać
się do kolejnych miejsc: Segesty, aby obejrzeć prehistoryczne obiekty, Scopello
oraz rezerwat Zingaro aby popatrzeć na reklamowane w necie widoki oraz grotę
Mangiapane.
Wynajęcie autka nie stanowiło problemu. W agencji
ustaliliśmy kwotę i godzinę odbioru. Choć nie bez obaw, albowiem przed wyjazdem
na Sycylię nasłuchałem się i naczytałem o specyficznym zachowywaniu się
włoskich kierowców. Dodatkowo kolega opowiedział jak to jego karta kredytowa
została zablokowana na poczet domniemanych uszkodzeń wynajętego auta. Tak
obarczony powyższymi obawami siadłem za kierownicą.
Trasa nie była trudna. Także ruch na drodze odbywał się
płynnie. Żadnych opisywanych w necie ekscesów.
Na początek pojechaliśmy do
Segesty. Niestety, ale muzeum było zamknięte. Stąd mogliśmy tylko z pewnej
odległości obejrzeć nieukończoną wielką świątynię.
Budynek pochodzi z około 430
p.n.e. Był budowany na planie doryckiego peripterosu. I niestety tylko tyle.
Z nieukrywanym niezadowoleniem
pojechaliśmy dalej w kierunku Scopello. Na trasie zatrzymaliśmy się w
Castellammare del Golfo.
Z miejscem
tym wiąże się moja przygoda z włoskim rozumieniem cafe latte. W sympatycznej
knajpce zamówiłem właśnie ten rodzaj kawy. Trochę zdziwiłem się, gdy barman
zapytał mnie czy najpierw wolę mleko a potem kawę a potem … podał mi mleko. Po
tej „wpadce” zamawiałem już latte macchiato.
W
Castellammare del Golfo znajduje się świetnie zachowany zamek-forteca. Swe
początki zawdzięcza Arabom, którzy w 827 r. zajęli to miasteczko nazywając go
Al. Madarig. Wybudowali też tutaj warowny zamek, który z czasem rozbudowali i
zamienili w fortecę Normanowie, który trwa do dzisiaj.
Po obejrzeniu obiektu wyruszyliśmy do Rezerwatu Zingaro. Po
dwóch kilometrach zatrzymaliśmy się w Baglio Di Scopello.
Widok
rzeczywiście był przepiękny
Na większe wrażenia liczyliśmy w Zingaro. Do Riserva dello Zingaro wjechaliśmy wejściem południowym od strony Scopello.
Na terenie rezerwatu wyznaczono 6 szlaków o różnym stopniu trudności, o długości od 6 do 19 km. Nietknięta przyroda, sporo gatunków roślin, brak dróg, cisza, niesamowite widoki.
Stąd udaliśmy się do Grotta Mangiapane.
