London Mandir, czyli Shri Swaminarayan Mandir to hinduska świątynia
(mandir), która znajduje się w
północno-zachodnim Londynie, w pobliżu stadionu Wembley.
Do jej wybudowania korzystano jedynie z tradycyjnych materiałów i metod. Stąd nazywana jest pierwszą, autentyczną świątynią Hindu w
Wielkiej Brytanii. Jest częścią organizacji o nazwie Bochasanwasi Shri
Akshar Purushottam Swaminarayan Sanstha (BAPS).
20 sierpnia 1995 roku
oficjalnego jej otwarcia dokonał Pramukh Swami Maharaj.
Świątynia w 2000 roku trafiła do Księgi Rekordów Guinnessa, jako największa poza terenem Indii. Budowę mandiru sfinansowała w całości hinduska społeczność. Prace rozpoczęły się w sierpniu 1992 roku. 24 listopada tego samego roku pod fundamentu wylano największą ilość betonu, jaką kiedykolwiek użyto jednorazowo przy wnoszeniu budynków w Wielkiej Brytanii – 4.5 tony. Pierwsza cegła została ułożona w czerwcu 1993 roku, a dwa lata później świątynię ukończono.
Mandir stanowi centralną część kompleksu. Zaprojektowano ją według reguł Shilpa-Shastras – styl w architekturze hinduskiej, zgodnie z którym poszczególne części danego budynku muszą reprezentować atrybuty boga. Do konstrukcji użyto indyjskiego i włoskiego marmuru, sardyńskiego granitu oraz bułgarskiego wapienia. Unikalną cechą na skalę całego kraju jest to, iż nie ma w tym obiekcie części żelaznych bądź stalowych.
Dach świątyni tworzy siedem warstwowych pinakli, szczyt każdego wykończony jest złotą spiralą. Oprócz tego jest pięć kopuł. Zewnętrzna część budynku zrobiona jest z bułgarskiego wapienia, wewnątrz użyto włoskiego i indyjskiego marmuru. Kamienie z Bułgarii i Włoch trafiły najpierw do Indii – przypłynęły do portu w Gujarat, gdzie 1.5 tys. rzemieślników zajmowało się ich zdobieniem. Następnie ponad 26.3 tys. kawałków wysłanych zostało do Londynu. Tam były składane jak wielka, trójwymiarowa układanka.
Dokładnie pod każdym z siedmiu pinakli, wewnątrz budynku, znajduje się miejsce modlitw. Znajdują się tam ołtarze z wizerunkami bóstw.
